திலீபா! குடல் கொடுத்தாய் குரல் கொடுத்தாய் உயிர் கொடுத்தாய் உடல் கொடுத்தாய் உனைக் கொடுத்தாய் – அட எத்தனை ஈகமடா முடித்தாய் அத்தனைக்கும் கட்டணமாய் விடுதலையே நீ விதித்தாய் மீண்டுமொரு முறை வாடா திலீபா

அண்ணா, உன்னைப் பாடா வார்த்தைகள் தேடுறேன்….. வரவில்லை… கிடைக்கவும் இல்லை.!! உன் தியாகம்….. சொல்ல… நான் எங்கே போவேன் தமிழ் இலக்கனத்தில் இல்லை ஒரு வார்த்தை….. தியாகம்.. என்ற சொல்லின் நீ ஒத்த சொல்….

வஞ்சம் சூழ்ந்த வையகத்திலே சாவுக்கு மஞ்சம் போட்டு அமர்ந்தவனே! உன் நெஞ்சத் துணிவு கண்டு காந்தீயம் மிரண்டதடா..! துஞ்சும் விழி மறந்து அன்னம் தண்னீர் துறந்து, உண்ணா நோன்பினை ஏற்று, ஈழத்தமிழனுக்காய் அன்று நல்லூர்

தமிழிழ விடுதலைப் புலிகளில் தத்துவாசிரியரும், மதியுரைஞர், ஈழஞானி, தேசத்தின் குரல் கலாநிதி அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்களின் பிரிவால் எழுந்த உணர்வுகள்… குரல் கொடுத்த தேசத்தின் குரலின்று குரல் இழந்த்ததோ….! கூற்றவனின் சூழ்ச்சியினால் ஈழப் பூ

ஈர்விழிகள் நீர் கசிய இதயப்பூக் கனக்கிறது. மார்தட்டி நிமிர்ந்த இனம் மௌனித்துக் கிடக்கிறது. வேர் வெம்பி விம்மும் ஒலி காற்றேறி அலைகிறது. சீர் ஓங்கும் தமிழீழச் சின்னமதும் உறைகிறது. தீர்வெழுதி உனைத்தின்றோன் – எம்

அரண்டு நிற்கிறோம்…. அரசியல் பண்டிதனை இழந்து… பாலா அண்ணை உங்கள் பயணம் முடிந்ததாமே? அப்போ, தமிழீழ தேரின் அரசியல் அச்சாணியும் அறுந்திருக்கும். ஒட்டலாமா? புதிதாய் ஒன்று போடலாமா? எதுவாயினும் உங்கள் போல் வருமா? பாருங்கள்!

கடுநோய் கொண்டும் காற்றாய்ப் பறந்து கனலாய் தெறிக்கும் விதமாய் பேசி இடுமோர் வெற்றிக்கிணையே இல்லை எதிரிக்கிவரோ பெருமோர் தொல்லை எதானால் இவரை அழைத்தாய் எங்கள் இறைவாஉனக்கேன் இரக்கம் இல்லை பதமாய் பொங்கிப் படைக்கும்வேளை பானைஉடைத்தாய்

நாடுகடந்து ஓடிய வேர்கள் நாடிய விடுதலை தேடிய பேர்கள் சூரியத் தேவனின் நேரிய கதிர்கள் பாரிஸ் நகரின் வீரியப் புலிகள். தாயகம் தாண்டிய வேகத்தின் தடங்கள் தாய்மண் வணங்கிடும் காவியத் திடங்கள் ஓவியமாகிப் பேசிடும்

லெப். கேணல் நாதன், கப்டன் கஜன் நினைவான கவிதை… உடைத்தெறிந்த துடுப்புக்களின் இன்னும் அடங்காத் துடிப்பு என்றும் கூர்மைமழுங்கா வலிமையின் உயிர்ப்பே எதிர் நீச்சலிடுகின்ற எல்லாவற்றுள்ளும் அதே இயக்கம் துடுப்பாக இருத்தல் துடுப்பாக உழைத்தல்

செங்கொடி- மூன்று சேய்களைக் காத்த அன்னை செங்கொடி கொடிகாக்கத் – தன்னைக் கொளுத்திக் கொண்ட உயிருண்டு உயிர்காக்கத் தன்னைக் – கொளுத்திக் கொண்ட கொடியுண்டா? உண்டு: அதன்பேர் செங்கொடி: இனிமேல் – அதுதான் என்